Steunpilaar tijdens mijn spirituele zoektocht
Jóska Soós, zonder titel, 2001
Jóska was een steunpilaar tijdens mijn spirituele zoektocht. Hij wist dat hij zowel sjamaan als kunstenaar was en straalde dat uit met een heerlijke vanzelfsprekendheid. Hij werd mijn leraar, rolmodel en vaderfiguur. Hij was blij als hij mij zag, liet me altijd vrij en moedigde me aan om mijn eigen spoor te trekken. Ik vertel daar meer over in mijn boek Eenheid in alles wat is, Verlichtend krijgerschap onder de leiding van 13 meesters (Yin Books, 2016).
Uit mijn talloze contacten met Jóska kies ik een omstandigheid in 1980 die me altijd is bijgebleven. Ik ben dan werkleider theaterwetenschap aan de Universiteit Antwerpen en verantwoordelijk voor het videobestand van mijn departement. Ik had een documentaire laten opnemen van Michael Oppitz, Schamanen Im Blinden Land, prachtig gefilmd in een afgelegen gebied in Nepal. Ik nodigde Jóska uit om die samen met mij te komen bekijken. Vier uur lang zaten we daar samen geboeid te kijken, te genieten en alles in ons op te nemen. Er wordt nauwelijks iets gezegd, we zijn te geconcentreerd.
Tijdens het inwijdingsritueel van een jonge sjamanenvrouw gaat Jóska plots in volle trance. Ik word meegetrokken door de beelden van het intense ritueel en door het getrommel maar vooral door Jóska’s aanwezigheid. Ik weet zeker dat Jóska zich zeer goed bewust was dat als hij in trance ging, hij mij ook energetisch aan het (op)voeden was. Telkens ik bij hem op bezoek ging, speelde zich trouwens een gelijkaardig tafereel af.
Meestal begon Jóska zich even af te stellen op wat er bij mij aan de hand was. Hij koos dan één of twee boeken uit zijn rijke bibliotheek en zocht naar een afbeelding die hij passend vond, een tantrisch symbool uit het Tibetaanse boeddhisme, een tempel uit Egypte, beelden van de Paaseilanden. Hij begon daar uitvoerig en druk over te praten met een trance-achtige opwinding. Toen hij vond dat ook ik voldoende “opgewarmd” en open was, begon de eigenlijke sessie in zijn werkkamer.
Toen ik achteraf weer op straat stond en de tocht zat ik vaak in een glorie, die een aantal uren kon duren. De wereld zag er hoopvol en stralend uit. Ik dacht na over wat er gebeurd was in mijn sessie. Ik had geen woorden om er met anderen over te praten. Alleen wist ik dat wat ik beleefd had met Jóska echt was, iets wat ik vaak vond te ontbreken in de “gewone” wereld rondom mij. Jóska sloeg een brug voor mij naar een andere dimensie van licht, klank en liefde. Hij gaf me telkens een flinke duw in de rug om te leren op eigen kracht die brug over te steken.
Frank Coppieters
Colofon
Archief en documentatie:
Monique Franken
Wetenschappelijke redactie &
Website Design:
INTRO Cultuur & Media
Vertaling Hongaars:
Réka Deuten-Makkai
Alle rechten voorbehouden. Noch tekst, noch grafische elementen van deze site mogen zonder toestemming van de auteurs vermenigvuldigd worden.